In India is kinderarbeid bij wet verboden en heeft elk kind recht op onderwijs. Klinkt mooi, maar zo werkt het niet in de grootste democratie ter wereld. Hier in Tirupur, de grootste textielstad van India, in de staat Tamil Nadu, zijn kinderen letterlijk het kind van de rekening door de gebrekkige handhaving op de rechten van het kind.
En dan is er toch een oplossing! We zijn op bezoek bij SAVE, dat staat voor social awareness and voluntary education. Net4kids steunt al lange tijd SAVE met de oprichter Aloysius en zijn 'rechterhand' Mary. De levensmissie van Aloysius is 'child-free labor' en 'education for every child' in deze textielmetropool. Hij wil dat kinderen gebruik kunnen maken van hun rechten. Daarvoor hebben ze een scala van middelen: van crèches tot vaktrainingen voor moeders en van overbruggingscholen in migrantenwijken tot juridische ondersteuning. Onder de Child Right Cell (CRC) zit een van de pareltjes van succesvolle child care: de Bridge Schools. Dit zijn tijdelijke scholen die SAVE opricht in wijken (een panchayat) waar er een grote toename is van migranten uit andere staten in India. Die migranten komen af op het aanbod van de ongeschoolde banen in de textielindustrie. Ze spreken vaak geen Tamil (de locale taal in deze staat) en komen met hun schamele bezittingen en kleine kinderen aan in Tirupur. Daar verspreiden ze zich over de vele sloppenwijken. Er ontstaan steeds weer nieuwe concentraties van migranten. Daar is vaak dan nog geen openbare school aanwezig. De ouders nemen hun kinderen dan meestal mee naar de textielfabrieken, waar de kleintjes zonder toezicht 'spelen' bij zwaar vervuilde rivieren en landjes rondom de fabriek, totdat de ouders klaar zijn met hun ploegendienst. Ook zijn er ouders die hun kinderen achterlaten in de wijk. SAVE wil deze jonge kinderen een kans geven met hun crèches voor de hele kleintjes en vooral de tien Bridge Schools. Sinds de start met de eerste school in 2000 zijn er vanaf 2009 tien van deze 'mobiele' scholen actief. Wij hebben er drie bezocht. Bij de eerste school zat ook een van de drie crèches in Tirupur. In het crècheklasje zaten drie hele kleintjes (tussen de twee en vijf) beduusd achterin: ze waren kort daarvoor door een van leraressen (teven sociaal werker en straatcoach) van de straat gehaald waar ze bedelden. Na gesprekken met de door SAVE gevonden ouders, kunnen de kinderen nu naar de crèche. Voor alle kinderen vanaf vier jaar zijn er de Bridge Schools.
Heldinnen. We hebben in twee volgende bezoeken leraressen ontmoet die echte helden zijn. Deze jonge vrouwen werken in provisorisch opgezette scholen in de meest troosteloze sloppenwijken die je je kunt voorstellen. Ze zijn met hun staf van een kokkin en assistente verantwoordelijk voor het runnen van een school waar ze kinderen van alles moeten bijbrengen: van hygiene tot zelfvertrouwen en van de Tamiltaal tot kennis om later door te stromen naar een openbare school (wanneer de overheid die opent in de wijk). Hun werkdag begint ver voor de les. Ze lopen door hun wijk en volgen ouders die hun kinderen meenemen naar het werk en ze daar buiten achterlaten. Na de lessen gaat ze terug naar de betreffende textielfabriek om de ouders aan te spreken. Of ze vangen de ouders op in de wijk. Het kost soms maanden voordat ouders ingaan op het aanbod om hun kinderen gratis naar een Bridge School te laten gaan. De ouders zijn in de regel analfabeet en niet overtuigd van het nut van scholing. Het gratis eten voor de kinderen op school is veelal het meest steekhoudend argument dat ze snappen. Wij hebben gezien hoe sterk, positief en gedreven deze multifunctionele leraressen zijn. In totaal zijn via de Bridge Schools al duizenden migrantenkinderen 'doorgestroomd' naar openbare scholen. Deze kinderen hebben een echte kans gekregen op een beter leven. Zonder onderwijs kan geen kind de negatieve spiraal doorbreken.
Parel in de ellende. Wat Mijanou Blaauw, Tom Cassee, Ron Vollebregt, Tim Christiaans en ik hebben gezien heeft ons diep geraakt. We hebben in de schooltjes blije kinderen gezien die het echt naar hun zin hebben en ook de erbarmelijke omstandigheden waarin ze wonen (plastics tentjes en bouwvallige hutjes) met hun ouders. Wat blijft is de hoop op een echt betere toekomst die deze kinderen krijgen. Ik ben zeer diep onder de indruk. De beste school ter wereld staat misschien wel hier...in Tirupur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten